Zaterdagavond 13 juni op een verlaten camping nabij het stuwmeer van La Gileppe. Terwijl alle andere Belgen aan de buis gekluisterd zijn voor de eerste EK-match van de Rode Duivels smeden Steve, Davy, Katelijne en Gertjan snode plannen voor een sport die er écht toe doet. Filip luistervinkt enkele kilometers verderop bij de onderburen en Nancy neemt druk tactische notities voor de dag nadien: het Belgisch kampioenschap Swimrun.
Zondagochtend 14 juni op diezelfde verlaten camping. Blijkbaar was deze toch niet zo verlaten, want we hebben een buurman. Eentje met een hele luide grasmaaier. Eentje die 7u30 het best uur vind om die grasmaaier te gebruiken. Eentje die als wekker kan dienen.
Terwijl onze tactici rustig hun ontbijt naar binnen spelen, verzamelen de andere 3kanttroepen zich in Gent om af te zakken naar het stuwmeer voor een dagje vol zon, meer en trails. : Jeroen-met-zijn-linkse-en-zalige-rechtse, Arne ‘in goede en kwade dagen’ en ‘Stuumbuut Koen’.
Het begint een traditie te worden: 3kant die met de grootste delegatie present tekent op de enkele swimrunwedstrijden die België rijk is. Ook de speaker had ons opnieuw opgemerkt en heette ons en ons enthousiasme van harte welkom!
De voorbereiding van onze topduo’s ging niet over rozen, Gertjans vaste swimrunmaatje Bas zat vast in Zwitserland als gevolg van de coronamaatregelen en ook zijn stand in Elias moest last minute annuleren. Filips partner belandde in de week vooraf in de lappenmand en ook hij zat dus zonder compagnon. Gelukkig hadden ze elkaar snel gevonden en konden we zo alsnog een topteam aan de start presenteren.
Na een laatste materiaalcheck en de verplichte briefing begaven onze duo’s van de lange afstand (29k lopen en 4,4k zwemmen) zich naar de start. Gezien het beperkte deelnemersaantal is dit alsnog een massastart. Wat is dat lang geleden zeg! Meteen na het startschot schiet de turbo van enkele teams in gang. Filip en Gertjan, die de titel ambiëren, laten hun hoofd niet zot maken en schuiven mee vanop een afstand. Om zeker niet te dicht bij de kop van de wedstrijd te komen besluit Filip zijn judokunsten te tonen aan het publiek en doet tot drie keer toe een koprol. Helaas was er geen tijd om met de hoed rond te gaan anders hadden ze misschien nog iets verdient die dag. Net daarna had Arne goeie benen en wilde zijn wagonnetje aanhaken, maar compagnon Jeroen had dat anders begrepen en moest al snel de bosjes induiken. Tot drie keer toe moest dat wetsuit en trisuit terug uit. Misschien toch nog proberen een derde rits te installeren, Jeroen? Ook onze ‘eeuwlingen’ Koen en Steve besloten om niet mee te gaan met dat jong geweld en voort te gaan op hun ervaring. Ils vont fatiguer!
Na de eerste stroken tekende zich al meteen een kopgroep af van 4 teams waaronder 1 mixed team en het team van Filip en Gertjan. Podium leek op dat moment reeds een certitude. Hoewel ze nooit de kop van de koers namen, hadden ze deze wel steeds in het vizier en konden hun wedstrijdtactiek daarop aanpassen. In tussentijd nam Arne de tijd voor wat sightseeing tijdens de zwemstroken en kon hij zelfs kushandjes geven richting de drone die overvloog. Benieuwd of hij daarmee ‘La Gileppe, the movie’ gehaald heeft!
Terug naar de race. Na de eerste ronde hadden de Belgische kampioenen van 2020, Kevin Buffet en Thomas Ghysels, een kleine voorsprong op de drie achtervolgende teams. Waren de vogels gaan vliegen? Het gehijg van Filip en Gertjan aan de eerste doorkomst was alleszins geen toneel. De passage van Jeroen en Arne had ook nog wel wat voeten in de aarde. Door de mindere dag van Jeroen werd de term ‘DNF’ op tafel gelegd. Geen optie echter voor Arne! Ze hadden immers beloofd om elkaar te steunen in goede en kwade dagen dus hij sleepte hem er wel door!
Naarmate de tweede ronde vorderde werden hun loopstroken echter steeds beter en schoven Gertie en Fil zo op naar een derde en zelfs een tweede plaats. En toen werd het tactisch. Aangezien ze met enig overschot rondliepen, maar met zwemmen toch behoorlijk moesten krabben, besloten ze zoveel mogelijk te profiteren van de voeten van de regerende Belgische kampioenen. Noblesse oblige nietwaar?
Bij de laatste lange zwemstrook van net geen 800m met Australian exit dook het mixed team van echter opnieuw op. Tot overmaat van ramp verloor Gertjan zijn pull buoy en tot twee keer toe zijn softflask. Sluikstorten is ten strengste verboden bij swimrun (en anders ook) dus moesten ze telkens een klein gaat dichtlopen. Dit lukte en dus was het zaak om in de laatste loopstrook een coup te proberen plegen.
Na de laatste zwemsectie gaf Filip met het losmaken van de elastiek het signaal om de debatten te openen. Kevin en Thomas gingen mee met hun eerste versnelling, maar in de daaropvolgende afdaling slaagden Gertjan en Filip erin om een gaatje te slaan. Volle kracht vooruit en vooral niet meer omkijken! Toen de muur van de barrage opdook werd een eerste keer achterom gekeken en leek de voorsprong geruststellend. Het omhoog klauteren (letterlijk!) van de barrage kan echter nog behoorlijk wat tijd kosten dus porde Gertjan Filip nog wat verder aan ook al kwam de stoom uit zijn oren!
Luttele tellen later was hij dan daar: de finish! BAM, hun eerste Belgische titel was een feit! En Filips obligate appelflauwte ook bijna…
Na 4u28’ kwamen ook Jeroen en Arne over de streep. Niet met het verhoopte resultaat, maar wel blij met alweer een mooie en leuke wedstrijd op het palmares! In tussentijd bleef Nancy rondcirkelen op de barrage in afwachting van hare Stevie, wat met de stoten die hij durft uithalen niet onbegrijpelijk is. Een dik half uur laten waren ze dan daar! Weeral een finish op de lange afstand. Sterke beren!
Ook op de korte afstand hadden we een team aan de start. In de wedstrijd van Davy en Katelijne werd gestart om de 10”. Eenmaal goed vertrokken besloot Katelijne ook om even op de rem te gaan staan en een studie te doen van de Ardeense bodem. Gelukkig was de studie niet al te diepgaand en konden ze de race verderzetten! Zowel in het lopen als in het zwemmen hadden ze snel een goed tempo gevonden en konden zo een beetje opschuiven in de race. Wedstrijdpaard Davy besloot daarom om tijdens de afsluitende 5k nog eens de gas open te draaien! Gelukkig had Katelijne nog wat in de tank gehouden en kon ze de ontketende Davy ternauwernood volgen. Na iets minder als 2u bereikten zij dan ook moe en tevreden de finish!
Wederom een puike organisatie in een prachtig decor van deze geweldige sport! Tot in Robertville!
