Heidi Wouters pakt als eerste vrouw bij 3Kant een slot voor Hawaii. Tijdens de Ironman Vichy fietste en liep ze de directe tegenstand op een hoopje! Het verhaal van haar fantastische wedstijd lees je hieronder.
In het najaar van 2019 sloot ik me aan bij de plezantste triatlon club ooit omdat ik me in 2020 voor de eerste maal aan een volledige triatlon wou wagen. Na een geweldig en sfeervol trainingsjaar bij de club was ik er helemaal klaar voor om op 19 september aan de start van Ironlakes te verschijnen. De taperperiode zou net starten toen we te horen kregen dat de editie van 2020 geannuleerd werd omwille van corona. Dat was effe balen maar al vrij snel de knop omgedraaid en de voordelen ervan ingezien. Ik kan me nu verder concentreren op het zwemmen.
Zondag 22 augustus 2021, 6u30 was het eindelijk zover. Ik stond aan de start van die eerste volledige triatlon afstand, wel in Vichy in plaats van bij lac de l’eau d’heures. Maar ik was er weer helemaal klaar voor en had er super veel zin in! Dankzij de vele tips van de meer ervaren Ironmans in de club had ik me voorgenomen om het heel rustig aan te doen zodat ik nog voldoende frisse benen zou hebben voor het looponderdeel.
Zo een Iron Man zwemstart zou ik bijna een magisch moment noemen. De opkomende zon, de zenuwen en de ambiance maakten het voor mij onvergetelijk. De rolling start klonk tuut, tuut, tuut, TOET, en ik mocht in het water, ik dacht nog terug aan Joost zijn geweldige duik bij de Kallemoeie triatlon eerder dit seizoen en probeerde dit ook. Waarschijnlijk niet zo gracieus maar het gaf me toch direct wat extra vertrouwen.
Met een watertemperatuur van 22.5 graden was het zwemonderdeel heel aangenaam. Die ijsblokjes die ik er de avond ervoor had ingegooid zullen ongetwijfeld hun effect niet gemist hebben 😉 Na 1u15 “genieten” in het Lac d’ Allier (waarvan ze overigens de breuk in de dam eerder deze maand opgelapt hadden met een stuk plastiek) kwam ik als 7de in mijn age group uit het water. Geen schitterende tijd maar ik had ook geen al te hoge verwachtingen op dit onderdeel. Het zou eerder van mijn fietsprestatie komen aangezien ik eerder deze maand nog in Annecy veel fiets trainings kilometers met de nodige hoogtemeters had gedaan.
En zo geschiedde, bij het eerste tussenpunt, na 22.7km was ik al opgeschoven naar de 3de plaats en na 30km had ik iedereen van mijn age group al achter mij. Het fietsparcours lag me wel, de hellingen waren niet al te steil, vele lopende kilometers, wat op en af en één langere klim van 16 kilometer waarvan laatste stuk vals plat. Gelukkig was het eerder grijs en bewolkt en liepen de temperaturen niet zo hoog op zoals de dag voordien bij de halve afstand waar Thomas zijn debuut ook zijn maakte (zie hieronder).
In de afdaling van de lange klim had het zelf geregend en tijdens de tweede lus bleef het regenen, wat ervoor zorgde dat het zelf (voor mij als koukleum) te koud en ook nog glad werd voor de laatste lange afdaling. Hierdoor zat jammer genoeg ook een groot deel van het prachtige fietsparcours volledig in de mist. Na 182 km fietsen met 2500 hoogtemeters zou ik het weten tot wat de benen nog in staat waren.
Ik sprong van mijn fiets en het was alsof lopen totaal niet meer lukte, die souplesse was volledig weg. Aangekomen in de wisselzone stond mijn man Pascal me op te wachten en kreeg ik voor het eerst te horen dat ik eerste was van mijn age group en dat ik 10 min voorsprong had op de tweede, dat ik mij dus zeker niet moet opjagen. Geen enkele reden tot paniek dus.
Eenmaal de loopschoenen aan, voelden die benen toch veel soepeler. Het loopparcours was een fantastische ervaring, véél supporters die jou letterlijk vooruit schreeuwen en je steeds opnieuw super vrolijk maken. De eerste rondes ging ik nogal op in het enthousiasme van alle supporters maar dat heb ik later dan wel moeten bekopen met wat maaglast. Gelukkig heb ik op tijd terug de focus verlegd naar mezelf en is de last vanzelf weer verdwenen. De gedachte dat ik volgende maand ook nog mijn inschrijving van Iron lakes had en mijn heel comfortabele eerste plaats leek het me eerder verstandig om niet te zot te doen.
Tijdens de laatste loopronde ben ik zelf nog een plaatsje in het algemeen vrouwen klassement kunnen opschuiven om te eindigen in 11u13min als 7de vrouw, eerste in mijn age group en direct een kwalificatie voor Hawaï oktober 2022 kunnen bemachtigen. Super tevreden met dit resultaat en zo dankbaar voor deze onvergetelijke eerste ervaring die onmogelijk was geweest zonder alle top coaches en bovenal mijn persoonlijke coach en man Pascal. Dan is het nu eindelijk tijd om te genieten van de Champagne die ik eerder dit seizoen in ontvangst mocht nemen voor mijn tweede plaats op de Champman.
Thomas zijn ervaring op de halve afstand de dag voordien was ook super tof. Zijn zwemmen en fietsen gingen goed. Tijdens het pittige fietsonderdeel kon hij zelf genieten van het mooie zonnige parcours. Bij het lopen wist hij op voorhand dat het moeilijk en afzien ging worden. In zijn voorbereiding had hij enorm veel last van dezelfde blessure waardoor hij zich niet top kon voorbereiden. In het fietsen heeft hij de schade zeker kunnen beperken maar hij mocht lange tijd niet lopen in de nasleep van een blessure.
Uiteindelijk had hij slechts 4x gelopen ter voorbereiding van de halve met een maximum afstand van 5km. Dus de sprong naar 21km was echt enorm. Hij is vanaf kilometer 12 écht beginnen afzien maar toch super tevreden dat hij de finish heeft gehaald. Proficiat Thomas voor jouw doorzettingsvermogen in deze warme omstandigheden. Thomas is de trainers van 3 kant ook enorm dankbaar voor hun inzet en constante opvolging. Hun enthousiasme en betrokkenheid maakten het makkelijk om een schema te volgen.
