Na een apocalyptische Mister T eind augustus, vergezeld van vele teamgenoten van 3kant, waagde ik mij vandaag aan de afsluiter van het seizoen: de City Triathlon Dendermonde.
Bij een waarlijk tropische 12°C kwam ik Koen en Heidi tegen. Zij gingen zich deze keer wagen aan een MickeyMouse-versie van wat ze gewoon zijn namelijk het zwemonderdeel van een sprinttriatlhon. Ik nam deze keer de MaxiMouse versie voor mijn rekening en ging voor de volledige sprinttriathlon. 😉
Volledig klaar voor de start horen we dat de brandweer nog wat werk heeft om de omvergewaaide takken op het parcours weg te doen: eerst 30min vertraging, dan nog eens 15min. Om ons vervolgens volledig opgewarmd (of was het verkleumd van de kou?) in de Dender te smijten.
Het zwemgedeelte ging voor geen meter, snakkend naar adem tussen de golven (ja hoor golven op de Dender 😉 ) kwam ik wat duizelig uit het water, en kroop ik (min of meer letterlijk) op mijn fiets.
Bij een echt Flandrienweertje snelde ik over het gladde parcours zowel over boerenwegeltjes als langs rechte stukken om wat snelheid te maken. Ik hield mijn voorganger in het vizier tot het moment dat deze recht in het decor fietste… Het leek me een extra waarschuwing om heel voorzichtig de bochten te pakken om vervolgens telkens weer op te trekken en te versnellen.
Binnengekomen in de wisselzone kwam ik onder luide aanmoedigingen van Koen en Heidi, die naast supporter ook fotografe was (merci!) . Klaar voor mijn meer vertrouwd nummer: het lopen. Dit ging vlot zonder meer, en ook hier moest ik opletten met de gladde wegen – getuige de heel sierlijke foto van mijn loopkunsten aan de aankomst.
Superblij met mijn tweede sprinttriathlon onder de kleuren van 3kant de club die van triatlon een collectieve sport maakt, met een warm hart ook voor de beginnende atleet – echt tof.
Heb al goesting in volgend seizoen. Dan behoor ik immers tot de categorie H40+. Mijn prestatie van vandaag had me daar toch al een podiumplaats verzekerd. Ouder worden heeft zo zijn voordelen 😉
