Stralend zonnetje, 19°: ideaal weer, behalve de redelijk strakke wind die het water wat onstuimig maakt. Met 3 driekanters staan we aan de start: Steven De Backer, Robbe Deweirdt en ikzelf, Koen Vanderpaelt.
Zaterdagmorgen met enige twijfels vertrokken naar de kwarttriatlon in Berlare. Ik ben net hersteld van een lichte verrekking in mijn rechterkuit en heb de laatste 14 dagen 2 maal 6 km gejogd…
Om 13u30 laten de officials ons los voor wat 1000m zwemmen moet worden. Ik voel me al snel veilig, want na 100 m komt er een dame in kajak naast ons varen en roept dat we naar rechts moeten, uit schrik dat we de boeien niet goed passeren. Ik laat haar brullen, wat door onze zwemtrainingen in de BLM kunnen we perfect navigeren. Bij het ronden van de achterste boei wordt er serieus wat geduwd en getrokken, maar de tijd dat ik daardoor in paniek sloeg, is gelukkig gepasseerd. Na iets meer dan 18 minuten kom ik achteraan een grote groep uit het water. Sterke twijfels over die kilometer, maar daar baal ik niet om. Steven en Robbe waren een halve minuut eerder uit het water, dus allemaal samen in de wisselzone.
Koen 
Steven (vooraan) en Robbe
Steven zijn wissel is een stuk sneller dan die van Robbe en mezelf. Hij heeft hier dan ook uitgebreid op geoefend en was, o.a. met elastiekjes aan zijn schoenen, perfect voorbereid. Robbe en ik stappen samen op de fiets en proberen ons wagonnetje aan te haken aan een passerende TGV. Ik vind geen adem om te drinken of om een gelletje te nemen en moet ze laten rijden. Even later lost ook Robbe. Een paar kilometer verder de volgende TGV. Zelfde snelheid als de eerste, dus ook die moet ik laten rijden. Robbe kan dat tempo wel aan en rijdt van me weg. Paar kilometer verder, derde TGV. Ik ben ondertussen terug op adem en spring mee. Het gaat er wel stevig aan toe: achter elke haakse bocht een spurtje op de trappers om het wiel terug te pakken en op de Donklaan elke ronde pieken tegen de 49km/u: mijn maximum. Maar er is geen alternatief: achter ons de grote leegte… En het gaat vooruit. We naderen een groep waar ik zowaar 2 driekanters kan in herkennen, door onze strakke opvallende pakjes. Net aan de wissel hebben we ze te pakken en duiken we met meer dan 25 man de wisselzone in. Bij het passeren roep ik Steven wat aanmoedigingen toe en die kijkt verbaast op. 3 Ronden lopen, goed voor bijna 11 km. Ik wissel rustig en meet mezelf een rustig tempo aan, kwestie van het einde te halen. En dat lukt wonderwel. Met plezier haspel ik de eerste 2 ronden af. Bij het begin van de derde ronden beginnen mijn kuiten wat te protesteren. Dus versnel ik niet maar loop zonder problemen, in een vlak tempo op 59 minuten binnen.
Koen 
Robbe 
Steven
Totaal: 2u31, 111plaats op 210 finishers over all. Persoonlijk beste ooit? Wel dankzij de dames die minder kans hebben om te stayeren en een 40-tal pwc-deelnemers die pas in november zijn beginnen trainen voor hun eerste triatlon en dus nog niet top waren. Robbe heeft me tijdens het lopen 10 minuten aan mijn broek gelapt, en eindigt knap 70ste. Steven deed nog eens 2 minuten beter en wordt nog knapper 61ste.
En nu versta ik wat onze peetvader, Karel Blondeel, ooit tegen me zei: een wedstrijd tegen 90% afwerken. Ik heb er nooit meer van genoten als zaterdag, de hele wedstrijd lang! Smaakt naar meer.
