3Kant: Dag Nicky bedankt om even tijd vrij te maken voor dit interview. Je bent nu 3 jaar lid van van 3Kant triatlon team, maar je hebt natuurlijk een langere sportieve historiek. Je bent lang pistier geweest natuurlijk hier in het Gentse. Aan welke leeftijd ben je daar mee begonnen en hoe ben je daar in gerold?
Nicky Vermeersch: Ik was eigenlijk oorspronkelijk voetballer. Maar omdat ik klein was van gestalte werd ik vaak niet in de kern gezet. Dan heb ik de keuze gemaakt voor een individuele sport en ben zo aan mijn 16 jaar in het wielrennen gerold. Dat zat voor een stuk ook bij ons in de familie. Mijn pa, nonkels en neven hebben bijna allemaal gekoerst. Niet op een super hoog niveau maar het zat wel in ons bloed.
Zelf heb ik 1 grote overwinning gehad op een interclub wedstrijd in Pittem. Waar Tom Boonen 2e eindigde. Samen hebben we 80 km in de aanval gereden, zijn er nog 4 bijgekomen maar ben ik uiteindelijk wel als eerste gefinisht.
Daarnaast heb ik verschillende wegkoersen gewonnen in binnen- en buitenland, meerdere Toekomst 6-daagses gewonnen, 6 x deelgenomen aan een prof 6-daagse (waaronder 2 x Gent en 3 x deelname Wereldbeker op de piste) en behaalde ik een 5e plaats op het WK in Kaapstad.
Op de piste draait het vooral rond souplesse en snelheid. Het is een specialiteit op zich. Het vraagt ook een ander koersinzicht. Op de weg moet je vooral de koers goed kunnen lezen. Op de piste moet je heel veel zaken volgen (tegenstanders, scorebord) en moet je heel vaak beslissingen nemen in een fractie van een seconde.
Gent is qua Zesdaagse toch nog wel op sportief vlak de mooiste Zesdaagse die er is. Het Kuipke staat in het circuit ook wel bekend als de moeilijkste piste ter wereld. Als je daar kan rijden, kan je overal rijden. Het is steiler, smaller en spectaculairder.
De constante aanwezigheid van het publiek, daarmee moet je wel een beetje oppassen want de adrenaline zorgt er voor dat je soms wel eens over je limiet gaat. Maar uit je fouten leer je. In het buitenland zijn de pistes vaak groter (250 meter vs 166 m in het Kuipke) maar ontbreekt de gezelligheid. VIPS zitten daar vaak op het middenplein te eten en dat wordt afgewisseld met optredens van lokale artiesten en zit je er soms uren met je vingers te draaien.
3Kant: Je bent dan ook een aantal jaar semi-prof geweest bij Domo Farm Frites?
Nicky Vermeersch: Ik heb dan 2 jaar lang bij de beroepsrenners gereden maar dan als semi-prof met een Bloso-statuut.
Bij Domo Farm Frites hebben we ook bekende coureurs gehad als ploegleiders zoals Erik Vanderaerden, Johan Capiot en Dirk Dewolf. Ze kunnen heel veel bijbrengen omtrent koersinzicht en hoe je juist een sprint aantrekt. Je wordt eigenlijk vanuit de wagen van de ploegleiding super hard aangestuurd met wat je moet doen. Meegaan met de vroege vlucht, als dat niet lukt wordt je ook meegegeven waar je vooraan moet zitten. Soms draaiden ze ook wel eens wat hoempapa-muziek door de oortjes tijdens de wedstrijd om ons een beetje te entertainen. Het moest niet altijd even serieus zijn.
Eigenlijk was ik op zoek naar een goede ploeg om mijn wielercarrière verder te zetten. Op dat moment was ik in onderhandeling met Lotto maar werd ik jammer genoeg het slachtoffer van een hartfalen. Wat qua timing eveneens bijzonder jammer was want ik was ook geselecteerd voor de Olympische selectie van Athene 2004.
3Kant: We kunnen ons voorstellen dat het als gedreven sporter niet makkelijk is om met zoiets om te gaan?
Nicky Vermeersch: Ik heb tijdens een wedstrijd in Latem op 23-jarige leeftijd een hartstilstand gehad. Een paar dagen daarvoor zat ik nog in Colombia voor een wedstrijd. Daar voelde ik me al niet zo goed en heb ik uiteindelijk moeten opgeven. Bij het terugkeren in België heb ik op uitnodiging deelgenomen aan een criterium. De combinatie van vermoeidheid en jetlag hebben het voorval zonder twijfel in de hand gewerkt.
Tijdens het criterium in Latem heeft iemand de MUG gebeld en die waren toevallig vlakbij en waren gelukkig in staat om mij te reanimeren. Mijn hart was werkelijk op hol geslagen. Voor de reanimatie had ik een hartslag van 285 maar zelfs dan circuleert je bloed niet wat eigenlijk maakt dat je kan stikken. Gelukkig verliep de reanimatie zeer goed.
Na een hartstilstand was de keuze snel gemaakt: absolute topsport was voor mij geen optie meer.
3Kant: En dan toch besloten om het sporten verder te zetten. Waarschijnlijk een kwestie van echt niet zonder kunnen. Maar dan kies je direct voor 1 van de meest uitdagende duursporten die er zijn: triatlon.
Nicky Vermeersch: Inderdaad, mijn hart en lijf vroegen er gewoon om. Ik heb 10 jaar niet gesport en voelde mij daar helemaal niet goed bij. Dus in overleg met mijn cardioloog heb ik het sporten terug opgenomen maar nu blijf ik mooi binnen mijn limieten. Zo blijf ik ongeveer op 80 procent van mijn maximum en ga ik niet boven hartslag 160.
Oorspronkelijk begonnen met een start-to-run. In het begin kon ik zelfs geen kilometer lopen. Daarna 5km gelopen, daarna eens de 10 km van Gent. Dus logischerwijs volgt dan de marathon.
Dan dacht ik: waarom stel ik niet eens een doel voor een goed doel. Zo kende ik iemand die MS heeft en een rolstoel nodig had. Die koste 4000 euro. Bedoeling was dat iedereen een gift mocht geven en zijn naam op mijn truitje mocht zetten. Zo heb ik 1300 euro bij elkaar gespaard. Rotterdam was daarbij mijn eerste marathon.
Toen had ik tegen mezelf gezegd: als ik 40 ben wil ik een Ironman doen.
En zo had ik mij ingeschreven voor de Ironman van Nice. Maar tijdens de wedstrijd in Nice waren de omstandigheden zo uitzonderlijk dat de afstanden werden ingekort. Het was zo zwaar dat ik zelfs niet aan het lopen wou beginnen om mezelf niet in gevaar te brengen.
Als revanche heb ik me dan een paar weken later ingeschreven voor de Ironman van Vichy en daar heb ik gelukkig wel kunnen finishen alhoewel de omstandigheden ook wel heel zwaar en warm waren.
3Kant: Je hebt hier een goed draaiende snookerzaal, vind je wel voldoende tijd om te trainen? We kunnen ons voorstellen dat de Corona-episode niet de makkelijkste was om door te komen?
Nu vraag ik mezelf soms af hoe ik dat eigenlijk ooit gedaan heb. Soms duurtrainingen van 6 tot 7 uur en daarna nog gaan afsluiten in de zaak. Ik was ook wel vaak echt moe in sommige periodes.
Na Covid is het allemaal wel iets hectischer geworden en is het iets moeilijker. Tijdens de corona-periode was de onzekerheid het moeilijkste. Nooit weten wanneer je verder kan doen, terug opendoen. Gelukkig houd ik de zaak open met mijn zus en konden we elkaar oppeppen. Nu zijn we natuurlijk superblij dat we tijdens Covid niet de handdoek in de ring hebben gegooid. In totaal zijn we een jaar dicht geweest. Dat is dus ook een jaar zonder inkomsten. Nu zijn de gunstmaatregelen allemaal opgeschort en betalen we een groot stuk terug. We zijn gelukkig al 16 jaar bezig en hebben een goede basis gelegd en hebben nu terug een paar goeie maanden achter de rug.
3Kant: En dan heb je besloten om de club zelf als sponsor te gaan ondersteunen. Hartelijk dank daarvoor. Elke atleet kreeg een kwalitatieve rugzak die er echt op gemaakt is om mee te kunnen nemen als transition bag naar de wedstrijden.
Nicky Vermeersch: Het is omdat ik er me zelf heel goed bij voel en de groep fantastisch aan elkaar hangt. Dus toen ik de kans kreeg om zelf iets voor de club te doen en ook mijn zaak bekender te maken heb ik niet getwijfeld om dat te doen.
3Kant: Bedankt voor het interview Nicky, veel succes op je komende Challenge-wedstrijd in Geraardsbergen en graag tot binnenkort op training, wedstrijd of hier aan één van je snookertafels!
