Voor deze halve triatlon in de Vogezen (Belfort triatlon distance L) was het nog effe afwachten of ik (Heidi Wouters) me voor deze wedstrijd volledig zou kunnen “smijten” want ik had na het fietsongeval tijdens de ministage (zie verslag Steven DB) nog regelmatig draaiingen. Nog steeds prijs ik mezelf enorm gelukkig dat ik als bij wonder weinig lichamelijke schade opliep. Mijn helm had de zware klap opgevangen want die was op drie plaatsen gebroken maar ikzelf en mijn fiets hadden enkel een paar kleine “pijntjes”.
De wedstrijd was op zaterdag, maar we kozen ervoor om met ons gezin er het hele hemelvaart weekend te verblijven. Ideaal voor Pascal (mijn man) om langere stevige fietsroutes te doen en voor mezelf om het heuvelachtige fietsparcours grondig te verkennen.
Vrijdag naar de registratie, nog wat los zwemmen in het meer bij de camping en alle materiaal klaarzetten zodat ik met een gerust hart kon slapen. Zoals gewoonlijk een kleine drie uur voor het startschot van 9u opstaan en ontbijten. Nog wat twijfelen of ik een windvestje zou aandoen tijdens het fietsen voor de afdaling van de ballon d’alsace want de weersvoorspellingen waren toch niet super. Gelukkig hadden ze er dit jaar een rolling start van gemaakt want een massastart zou voor mij een nachtmerrie zijn. Het zwemonderdeel waren twee rondes met een Australian exit. Hoewel ik een relatief goed gevoel had tijdens het zwemmen kwam ik toch pas na een kleine, teleurstellende 40 minuten uit het water.
In de wisselzone nam ik wat meer tijd om draaiingen te vermijden. Op de fiets kwamen de benen maar moeilijk op dreef. Het parcours was niet volledig afgesloten voor verkeer en af en toe moest ik in de remmen voor auto’s die veel te traag reden. Alhoewel het een niet stayer wedstrijd was passeerde er na kilometer 30 een groepje van een tiental fietsers. Die heb ik snel opnieuw ingehaald en door de vele heuveltjes ze nog allemaal uit het wiel gereden nog voor de klim naar de ballon d’alsace begon. De benen begonnen erdoor te komen en het windvestje was totaal overbodig want de zon deed de temperatuur goed stijgen. Na de ballon wist ik dat het niet zo zwaar meer was en bleef ik tempo maken tot de wisselzone.
In de wisselzone aangekomen hoorde ik de speaker roepen “la troisième femme aidie woetèrs”. Hahaha, zalig, als die Fransen mijn naam proberen uitspreken. Ook deze wissel deed ik het rustig aan en na een eerste lus lopen riep Pascal, “tweede vrouw overal”, door de rolling start had ik de tweede blijkbaar al ingehaald zonder ze echt fysiek gepasseerd te hebben. Net zoals het fietsparcours was het loopparcours ook super mooi met voornamelijk grindpaden. Een hele delegatie MTV triatleten deden hier ook mee dus ik kreeg ook aanmoedigingen van hun sympathieke supporters. Dat deed me al dromen om volgend jaar ook naar deze wedstrijd af te zakken met ons 3kant team en er ook een club gebeuren van te maken.
Bij deze wat reclame voor de Belfort triatlon, hele mooie wedstrijd op 600km van Gent en voor elk wat wils want op zaterdag stond er naast de halve nog de kids triatlon op het programma, en op zondag kon nog worden deelgenomen aan een sprint en/of een kwart.
Nog twee rondes lopen en het was geklonken. Met de snelste fietstijd, als tweede dame en eerste bij de masters finishen gaf me nog wat extra vertrouwen voor wat nog volgt dit seizoen.
