3 juni 2022…
De eerste sprint werd al door enkelen getrokken om nog tijdig aan de inschrijvingen te zijn, maar even later stonden negen 3kanters klaar om de arena van de Oude Kale een beetje meer rood, wit en zwart te kleuren. Behalve Jeroen, die zorgde voor een bruine retrotint (en het bier en de frieten achteraf). Op het programma stond een natuurloop van 7 of 13km in het natuurgebied van de Oude Kale in hometown Lievegem. Deze wedstrijd wordt jaarlijks georganiseerd onder 3kant-vlag in samenwerking met S(tarten) I(s) A(ankomen) op de vrijdag voor Pinksteren. Onverharde kronkelweggetjes in een mooi natuurgebied: de ideale start van een lang weekend!
Filip-enkel-de-eerste-plaats-telt stond samen met Jeroen en ondergetekende (Gertjan Winten, nvdr) op de eerste rij om de sponsors goed in beeld te brengen bij de start. Na een paar honderden meters vormde zich een heus 3kant peloton. Aangezien we als 3kant van triatlon een teamsport maken, besloten we dan ook de vlucht met daarin kopman Filip te beschermen. De eerste km’s werd er nog gegrapt en gegrold en trok oude krijger Antoon de kop. Helaas bleek hij per abuis zijn fietsbenen te hebben meegenomen en moest hij iets later even aan de kant voor een stretch en yogasessie. Ook enkele anderen hadden daarna hun adem nodig voor andere zaken, maar iedereen bleef wel redelijk binnen elkaars vizier.
Toen Jeroen even later ‘zijn schoenveters moest binden’ zat het spel op de wagen en werden de gaten beetje bij beetje groter. Op die manier slopen Nicky en ondergetekende stilletjesaan weg van de rest.
Iets verder in de wedstrijd speelde Katelijne en Jozefien voortdurend haasje-over voor de plek van 1e 3kant-dame op de lange afstand.
Op de korte afstand had Corine zich immers de 1e plek toegeëigend. Een opsteker na enkele weken zonder veel trainingsarbeid! Onderweg werd er luid gesupporterd door de seingevers, niet verwonderlijk aangezien dit ook allemaal 3kanters waren. Gelukkig stuurden ze ons ook in de goeie richting en tikten de kilometers vlot weg. Eenmaal enkelen de finishlijn (of het frietkot?) roken, konden ze nog iets extra’s uit de benen schudden. Davy naderde plots op Nicky en mij en ging er meteen over. Het signaal voor mij om mee te glippen en Davy nog wat op te peppen voor het eindschot. Ook Jozefien kon Katelijne op kousenvoeten naderen om zo mee in de slipstream richting finish te stomen.
De finale trapjes om terug de brug op te komen deden bij de meesten pijn, maar toch had iedereen nog een stevige eindsprint in petto. Zo klopte ikzelf Davy in de laatste rechte lijn, gaf Pieter-Jan een onbekende koptelefoonloper een oplawaai en kon Jozefien Katelijne verschalken met een fotofinish. Al even voordien had Filip de duimen moeten leggen voor oud-3kanter Jensen en vrede nemen met een vierde plaats. Tussen al dat sprintgeweld werkte Steven De Backer zijn duurtraining af en rende helemaal zen over de eindstreep.
Daarna was het tijd om de raceverhalen te delen bij een droogje en een natje. Gezellig zo’n wedstrijd!
