“En de triatleten van 3kant zijn ook weer van de partij.” Het is 11u en de warme stem van Hans Van Cleemput vult de vallei naast het Vayamundo-hotel vlak voor de start van de Kamikaze-trail. De eerste etappe van in totaal drie wedstrijden van de X-trails wordt op gang geschoten: kort, technisch en bijzonder explosief. Er nemen 150 sportievelingen deel.
De triatleten van 3kant, dat waren deze keer wij: Jeremy Van Ophem, Pieter Deckers, Gertjan Winten, Steven Dekeyser en Jeroen Bauters. We overleefden allen vlotjes die eerste etappe. Zo goed als iedereen ging wel eens onderuit en jammer genoeg brak ook een meisje, een kennis van Jeremy, haar enkel. De kamikaze-trail deed helaas zijn naam eer aan, maar de vraag is of het wel zo extreem moest. Een behulpzame Jeremy en zijn vriendin (een arts) skipten de trail des Coccinelles (lieveheersbeestje in ’t Frans) en trokken ter ondersteuning naar het ziekenhuis.
We kregen in de namiddag even vrijaf en lieten de benen rusten. Om 16u stonden we aan de start van dat lieveheersbeestje van 20 kilometer. We liepen door de prachtige bossen rond Houffa met zo’n 300 lopers. Door de kamikaze-trail voelden de benen toch al wat zwaarder aan, maar de vier gestarte 3kanters kwamen goed aan en we waren nog in de running voor het X-trailklassement. Gertjan -loopfrequentie 180 – Winten kwam door een 32e plaats de top 20 in het algemeen klassement binnengeslopen. Steven doorstond zijn serieuze knietest (600 steile hoogtemeters) met verve. Het was een bijzonder grote opluchting na een ambetante periode. Nen Dekeyser van ijzer, die schrijf je nooit af.
Zondag 7u. Pieter stuurt een berichtje: ‘Die benen zijn precies niet van mij’. De Whatsapp vulde zich met een slaak van verlichting en gezever. De woorden van Pieter waren herkenbaar. Tegen 10u troffen we elkaar opnieuw aan de start, met hier en daar een kwaaltje. Gertjan viel op kamikazesteentjes en had een schaafwonde, en Jeroen had last van een knie na een technisch rampzalig genomen afdaling. We waren niet zeker of Steven in de Coccinelles op zijn hoofd gevallen was of misschien al (enkele jaren) eerder. Maar hij stond er en wenste ons succes. Hij startte een uur later op de 17k.
Met 522 trailrunners gingen we van start op de Houffatrail (die later 23k ipv 25 bleek te zijn). Net als zaterdag moesten we door rivieren (soms tot heuphoogte). Het parcours lag er ook opmerkelijk vettiger bij dan vorig jaar (toen vroor het). De prachtige natuur doet veel met een mens op missie, want allen haalden we mooi de finish. Gertjan werd 49e in 2:11:27, een bijzonder sterke prestatie, en daarmee werd hij 16e in het eindklassement van een sterk bezette trailwedstrijd, top! Niet slecht voor een zwemmer… (Now he’s gonna kill me.) Jeremy kwam binnen als 83e, Jeroen als 152e, Pieter als 169e. Jeroen eindigde 34e in het klassement van de X-trails, Pieter als 39e. Had Pieter eens niet moeten plassen, dan waren we allemaal onder de totaaltijd van vijf uur gebleven. De driekanters eindigden allemaal in de eerste helft van het pak (80 van de 150 deelnemers deden de X-trails uit). We waren verzadigd, content en stiekem droomden we van een les tai chi van Koen op dinsdag, in plaats van core stability.
Steven kwam later in de namiddag binnen op de 17k. Hij eindigde 3e in de alternatieve x-trailsranking (4/20/17). Respect!
De sfeer in Houffa is bijzonder. Hopelijk zijn we volgend jaar opnieuw met een bende.
